O tempo non acompañaba a sair da casa, as previsións das rachas do vento para o partido non te animaban a coller o coche, pero o noso sentimento racinguista vai máis aló de todo isto. Había que estar.
A cada paso dos limpias polo cristal do coche íanse reducindo os kilometros para chegar a As Somozas. Esta vez o campo xa era coñecido e non tiña pérdida.
Unha vez no campo, poñíamos a nosa pancarta de Marea Verde nas bancadas e buscábamos algún lugar pra ver o partido, xa era demasiado tarde, tocaba velo de pé. Daba gusto ver que case toda a xente que estaba alí levaba unha camiseta do Racing ou algo que os identificaba como racinguistas. A invasión racinguista era toda unha realidade.
Xa cos xogadores no campo, a chuvia e o vento era o único que che facía quitar a vista do terreo de xogo, pero nese intre os Diablos Verdes cantaban con máis ganas e ti recordabas porque estabas alí e non no sofá da casa.
Ao descanso chegamos cun 0-0 con algunha que outra ocasión para ambos equipos pero ningún dos dous conseguía metela dentro, debido en parte a dificultade de xogar con tanta auga e vento, era difícil ata sacar de portería.
Na
segunda parte o estado do céspede xa ía a peor e mover o balón era máis
difícil. O frío do corpo tornou en ardor cando Marcos facía o primeiro
gol e cando volvíamos a ter frío Manu Barreiro aprovechou un balón pra
facer o segundo. Este último tivo un gran xesto e veu a celebralo cos
aficionados.
Ao final 1-2 e outra victoria máis. Xa son 5 das 5 posibles e continuamos no liderato da terceira galega.
No hay comentarios:
Publicar un comentario